El duelo

Dous moldes brancos e bastos de formigón dos propios puños do artista apóianse sobre dous soportes piramidais de aceiro enfrontados como peóns de xadrez, unidos horizontalmente por un traveseiro trapezoidal de madeira de piñeiro patinada con carbón e aceite que repousa no chan. A través da polisemia do termo «duelo», este traballo podería comprenderse como un combate entre dúas partes enfrontadas ou como unha reunión de dúas persoas para velar a un terceiro que xace sobre o chan. Nas obras de Christian García Bello a forma estrutura a narración e a poética do material dálle o contido para que esta se creza de forma polisémica e multidireccional. Emprega aquí o formigón —material que se inventou o ser humano para colmar o seu anhelo de fabricar pedra; un material vivo, que envellece, protagonista da Revolución Industrial e clave na era xeolóxica do impacto do ser humano na Terra—, o aceiro —o metal proletario— e a madeira de piñeiro —común, austera e reservada historicamente para os cadaleitos máis humildes—.