Galicia

Pazo de Vilane é unha empresa familiar aberta en 1996 e convertida en pioneira na produción de ovos campeiros de galiñas en liberdade. Entre os seus valores atópanse a activación e desenvolvemento do rural e a recuperación do patrimonio e a cultura desde o respecto polo medio. Estes principios acóllense ao paraugas do deseño e a produción artesanal como mecanismo para achegar ao público os intereses da marca. Conscientes da necesidade de coidar o deseño, encargaron ao Grupo Revisión a tarefa de transmitir graficamente as súas liñas diferenciais. Neste sentido, é significativa a proposta de oveira, que foxe dos formatos ríxidos tradicionais e das clásicas fotografías que ilustran este tipo de envases para dar forma a unha sinxela caixa de ovos de cartón que se converteu en icona da marca. Deseñada en 1997, na parte frontal destaca a ilustración dunha galiña verde formulada case a modo de pictograma, mentres o lateral recolle o nome da empresa xunto a unha folla de loureiro. A aposta polo verde como único compoñente cromático, a calidez do material, a conexión co universo do artesanal e coa tradición galega situaron este produto nun modelo de éxito, exposto en diferentes mostras a nivel nacional e internacional.

Álvaro Valiño é infografista, ilustrador e deseñador gráfico. Traballa de forma independente para clientes de todo o mundo como National Geographic Magazine, The Washington Post, The Guardian, Corriere della Sera ou Revista Mongolia, entre outros. O seu traballo recibiu máis de trinta premios Malofiej. Entre os seus deseños, destacan os pictogramas sobre os Xogos Olímpicos de Río (2016) realizados para The Washington Post, que buscaban unha identidade visual sólida, afastada do estilo habitual. Xerou así un conxunto de pictogramas xeométrico, reducindo o corpo humano ás súas formas esenciais e baseándose no home de Vitrubio para definir as proporcións. Empregou a circunferencia en referencia aos cinco aneis que compoñen o emblema olímpico construíndo o corpo a partir de liñas e empregando o negro para a figura humana e a cor para os elementos deportivos.

Artista e deseñador, Victor Moscoso desenvolveu a maior parte do seu traballo en Estados Unidos e está considerado como un dos referentes do deseño psicodélico. O seu imaxinario creativo vai conseguir revolucionar o deseño do século xx. Formado no Industrial Art Institute de Manhattan, na escola Cooper Union e na Escola de Arte da Universidade de Yale, tivo a oportunidade de coñecer e aprender de profesionais da arte e o deseño de primeiro nivel. Viviu en primeira persoa o xurdimento do movemento psicodélico en San Francisco e comezou a desenvolver o seu traballo en torno ao deseño de carteis para diferentes grupos musicais. O horror vacui, o hipnotismo da imaxe, as mensaxes codificadas, os contrastes cromáticos, unha paleta intensa de cores e unha atmosfera igualmente vibrante compoñen algunhas das calidades do seu traballo. Ademais de colaborar coa industria musical, tamén realizou fotografías, animacións, ilustracións, carteis para películas e cómics. Esta última faceta iníciase a partir de 1968 cando se une ao equipo de Robert Crumb, un dos fundadores do cómic underground e editor de Zap Comix. Xorde así un novo estilo onde xa non ten cabida a censura, introducindo nas páxinas temáticas como o sexo ou a crítica política. No caso de Victor Moscoso, mantén un estilo no que os elementos visuais sobresaen por riba de aspectos narrativos ou argumentais, unha liña espontánea e irónica non exenta de certo surrealismo.

Isaac Piñeiro conta cunha ampla traxectoria como deseñador de produto, primeiro como co-fundador do estudo de deseño multidisciplinar Nadadora e desde o ano 2017 á fronte de Isaac Piñeiro Design Studio, onde desenvolve un traballo definido pola sobriedade formal e o interese por achegar as relacións entre os obxectos e as persoas. A súa filosofía de traballo integra o diálogo como parte esencial do desenvolvemento da peza; un diálogo entre a concepción, a produción e o deseño que se faga extensible ao usuario para poder humanizar cada detalle, establecendo unha convivencia entre as formas escultóricas mínimas e a adaptabilidade dos seus produtos. A elección do material é outro dos aliados do seu traballo, exemplifícano pezas como a mesa Knossos, onde a combinación de elementos naturais como a madeira e o gres ofrecen unha calidez delicada e harmónica que activa a intuición da natureza.