Recoñecido principalmente como escultor, a obra gráfica de Eduardo Chillida compón unha das súas caras máis descoñecidas pero igualmente interesantes. Entre outros, realizou traballos de ilustración, deseño de carteis e logotipos. A súa faceta como comunicador respondía sobre todo a encargos de diversa índole por parte de institucións, onde foi capaz de transmitir as mensaxes demandadas mantendo os valores e rigor do seu traballo escultórico. Unha das súas pezas máis destacadas foi o deseño do cartel para os Xogos Olímpicos de Múnic en 1972, realizado sobre papel litográfico. Nesta imaxe percíbese o interese pola exploración da liña, o volume e o concepto de baleiro, xoga cos espazos e os contrastes rotundos conducindo a mirada cara arriba e cara abaixo. Expón así unha construción dinámica onde dialogan o orgánico e o xeométrico. A sobriedade da súa linguaxe plástica aparece vinculada á súa obra gráfica coma se fose unha extensión das súas esculturas, aínda que suprimindo o uso da perspectiva. Outro dos seus acenos de identidade é o uso exclusivo do branco e negro como resposta a un pretendido interese por analizar o comportamento dos elementos no espazo e as formas que van debuxando os propios ocos.