Pillow talk

O traballo de Sandra Bahía é herdeiro da postulados da arte minimalista histórico, que a pesar de ter un arco cronolóxico breve, que poderiamos circunscribir á segunda metade da década dos setenta en Nova York, diseminará o seu legado dun modo expandido no tempo e os seus lugares de incidencia. O uso de materiais industriais preparados, un estrito rigor estrutural ou unha estética reductiva, son características que permaneceron desde entón, pero desde unha sorte de post-minimalismo como o emprendido por Bahía. Utilizando unha gran gama de materiais, técnicas e medios industriais, a artista xoga coa metáfora dunha industria posmoderna fracturada. Durante a súa traxectoria, os seus procesos pasan do bidimensional ao tridimensional, da pintura ao obxecto no espazo e da figuración á abstracción. A peza Pillow talk é un referente deste xogo entre o pictórico e o escultórico, que a artista é capaz de levar á gran escala ou, neste caso, á pequena escala, onde a medida ten menos relevancia que o seu peso visual.